Καλλιέργεια μανιταριών στο σπίτι. Lentinula edodes, Ganoderma lucidum, Pleurotus eryngi.

Το κάθε είδος μανιταριού έχει τελείως διαφορετικές απαιτήσεις τόσο στο υπόστρωμα καλλιέργειας όσο και στις συνθήκες παραγωγής . Καλό είναι κάποιος -σύμφωνα με τους εξειδικευμένους γεωπόνους- που θέλει να μάθει την καλλιέργεια των μανιταριών να ξεκινήσει πρώτα με το πλευρότους. H καλλιέργεια του μανιταριού πλευρότους είναι ευκολότερη, συγκρινόμενη με αυτή του λευκού μανιταριού και είναι απλούστερη η διαδικασία παρασκευής του υποστρώματος - See more at: http://www.agri.gr/e/kalliergia-manitarion-gia-erasitechnes-odigos-me-chrisimes-simvoules-ke-plirofories/#sthash.MKrBqPo5.dpuf

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι θέλουν να ασχοληθούν με τα μανιτάρια. Είτε πρόκειται για την απόκτηση γνώσεων για συλλογή άγριων μανιταριών είτε για την καλλιέργεια κάποιων από τα γνωστά είδη που καλλιεργούνται ανά τον κόσμο.

                                                        

Στη συνέχεια του κειμένου, θα προσπαθήσω να μεταφέρω τις εμπειρίες μου από τους πειραματισμούς καλλιέργειας μανιταριών που έκανα μόνος στο σπίτι μου. Δεδομένου πως δεν είναι εύκολο να προσεγγίζω παραγωγικά δάση για την συλλογή των άγριων μανιταριών, (χρόνος, απόσταση, έξοδα κτλ…) αποφάσισα να πειραματιστώ με την καλλιέργεια τους. Για αρχή διάλεξα τα «δύσκολα». Δεν δοκίμασα τον πλευρωτό που είναι «επιθετικό» μανιτάρι και καλλιεργείτε σχετικά εύκολα. Προσπάθησα με τη λεντινούλα (Lentinula edodes) που την είχα ήδη δοκιμάσει μαγειρευμένη και μου άρεσε πάρα πολύ η υφή και η γεύση της. Η λεντινούλα είναι το δεύτερο περισσότερο καλλιεργούμενο μανιτάρι σε παγκόσμιο επίπεδο μετά το λευκό μανιτάρι Agaricus.

Θεωρείται και ως "ελιξίριο της ζωής" λόγω των πολλών του φαρμακευτικών ιδιοτήτων που έχει.

Το κάθε είδος μανιταριού έχει τελείως διαφορετικές απαιτήσεις τόσο στο υπόστρωμα καλλιέργειας όσο και στις συνθήκες παραγωγής. Στη συνέχεια ακολούθησε το γανόδερμα (Ganoderma lucidum), με επιτυχία, η γριφίσκη (Grifola frondosa) πολύ δύσκολο μανιτάρι, και ο πλευρωτός του γαιδουράγκαθου (Pleurotus eryngi) με επιτυχία.

Το μείγμα το παρασκεύασα από ροκανίδι οξιάς 78% (ιδανικά για την περίπτωση θεωρούνται και άλλα πλατύφυλλα δένδρα όπως βελανιδιά, καστανια, γαύρος, σφενδάμι κ.α.), στο εμπόριο μόνο αυτό μπόρεσα να βρω στο λεκανοπέδιο και 20% πίτουρο σταριού (για εμπλουτισμό του με υδατάνθρακες και άζωτο) και μαρμαρόσκονη ή γύψο 2% για διόρθωση του pH. Η υγρασία πρέπει να είναι στο 60% περίπου. Στη πράξη πιέζεις το μείγμα και δεν πρέπει να στάζει.

Αφού γεμίσω της σακούλες πολυπροπυλενίου με το μείγμα (περίπου 2 kgr), βάζω στη κορυφή ένα κομμάτι πλαστικού δαχτυλιδιού (από σπιράλ λάστιχο) για να βάλω το βαμβάκι, το οποίο θα είναι το φίλτρο, θα εμποδίζει τα ξένα σωματίδια να εισέλθουν και θα εξυπηρετήσει στον αερισμό του. Τα τοποθετώ στη χύτρα για την αποστείρωση, αφήνοντας τα για 1,5 ώρες σε μέτρια φωτιά. Δυστυχώς η αποστείρωση παίρνει χρόνο με την χύτρα κουζίνας.

Την επόμενη μέρα και αφού κρυώσει το υλικό ακολουθεί ο εμβολιασμός με το μυκήλιο που είναι αγορασμένο από το εμπόριο ή δικό σας (έχω περιγράψει παλιότερα την μέθοδο) βλ. http://manitariazagora.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html

Πρώτα γίνεται ο αποικισμός του υποστρώματος από το μυκήλιο, στη συνέχεια ο σχηματισμός εξογκωμάτων (άμορφης μυκηλιακής μάζας) και τέλος το καφέτιασμα μυκηλιακού ιστού (έκκριση χρωστικής από ώριμο μυκήλιο- ‘browning’). Αφού γίνουν όλα αυτά σε διάστημα 30-120 μέρες, ακολουθεί η αφαίρεση της σακούλας.

 

Μετά την πρώτη συγκομιδή, ακολουθεί ένα διάστημα «ηρεμίας» για 10-20 μέρες και στη συνέχεια εμβάπτιση σε νερό για 12 ώρες.

Από τι στιγμή που η όλη αυτή διαδικασία γίνεται σε μη ελεγχόμενες συνθήκες, υπάρχουν και κάποιοι παράγοντες που δημιουργούν προβλήματα και μειώνουν την παραγωγή ή ακόμα και την καταστρέφουν.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν οι υπόλοιποι παθογόνοι μύκητες (μούχλες) που εμφανίζονται στο υπόστρωμα και οι προνύμφες των εντόμων που τρώνε το υπόστρωμα και στη συνέχεια και τα ίδια τα μανιτάρια.

Ελπίζω αυτές οι απλές οδηγίες να βοηθήσουν όσους έχουν το μεράκι και την όρεξη να το κάνουν.

Το επόμενο βήμα, είναι η καλλιέργεια αυτών των ειδών σε κορμούς. Τρόπος σχετικά ευκολότερος αλλά με λιγότερη απόδοση. 

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!